durmadan, usanmadan ve yorulmadan huzur'dan dem vuran biri ile muhatap olmak/ konusmak/ bir arada bulunmak/ iliski kurmak vs. vs. beni ziyadesi ile korkutur. zira kendi keyfi/ mutlulugu/ huzuru icin, seni gözünün yasina bakmadan harcar. "ben huzur istiyorum" / "ben mutlulugu hak ediyorum" diyen birisi ile olmaz. yani olamaz. bu durumdaki adamlar genelde haddinden fazla hirsli olurlar. halbuki bilmezler, huzuru veya mutlulugu hak etmek veya elde etmek icin önce onu kendin bulman gerektigini ve asla farkina varmazlar. hep bir baskasindan beklerler, sanki lutf edermis gibi...

ne zaman birinin agzindan "huzur" veya "mutluluk" kelimesini duysam, aklima cem yilmaz'in o meshur lafi gelir: "Huzur icimizde"

evet, huzur ya icindedir ya da degildir. sen de olmayani, bir baskasinda aramak veya bulmaya calismak beyhude bir caba. ha sen de var ise ve karsindaki adamin bunun eksikligini yasadigini hissediyorsan eger, ona kendinden bir pay ver. sen de olani onunla paylasmaya calis.bunun icin gayret et. ama asla bir baskasina kastetme.

"Fazla sert konusuyorsun" -/ "Benim isim bu !"

kapilari kirmislar ali. duvarlari yikmislar.daglari dize getirmisler. gögsümde bir kaya, agrir da durur ali. agriyan gögsüm degil, kayadir ali. bilirsin ben asinayim agrilara ve üsümem ayaz gecelerde ve titremem hic bir sogukta ve kolay kolay özlemem hic kimseyi, bilirsin.!

bilmedigin cok sey var ali. bos ver bilme. sana faydasi yok.birakalim ben de kalsin. görmemezlikten gelelim ali, belki susar. anlatsam mi acaba sana bilmediklerini ali. yok ali yok korktugum falan yok. sadece kulagina gider ve belki de artik unutmustur ali. bos teselliye ihtiyacim yok. kendini yorma ali. günü gelince herkes ölücek ve o gün zaten kimse kimseyi hatirlamicak. hadi artik susalim ali.onu telasesi ile basbasa birakalim.

hoscakal ali...hoscakal. 

Gözlerin veya yerin yedi kat dibi...

"Neden ben?" dedim. "Cünkü sen yoksun" dedi.

Hic insan insan'i terkeder mi?!

nasil seslensem bilmiyorum.ne zaman yuzu gözümün önüne gelse gökten sanki tas yagiyor gögsümün orta yerine.eli elimdeymiscesine terliyor avuclarim.kifayetsiz kalan kelimeler mi yoksa caresizligim mi bilmiyorum.bilmemek belasina bir de uzakliklar eklenince biriktirdigim korkularimla önüme ilk cikan ucurumdan atlamak istiyorum. ben bunca öfke ile nasil öleyim sevgilim?! hangi mezar kabul eder beni sen böyle icimde kocaman bir ûkde iken?! 

git gide yeniliyorum yokluguna.gece, zincirinden bosalmis dev gibi üzerime üzerime geliyor. seni aramak telasinda fotograflarina sariliyorum. sonra gözlerin cikiyor karsima ve gün agriyor birden. ah sevgili, mevsim olup gelsen, bir cuma vakti cikip gelsen, bayram olup gelsen...

Dedim "... .. ..... .. ." - dedi "......... ... ." Dedim "... ?" - dedi "...!"

Hic bir kadin ölümsüz degildir.!

Bana gölgemi getir kâhya.!