vrijdag, oktober 04, 2013

Gecikmiş bir şiirin en zor olanı

ağır yüklerim var
kaldırmayı düşünemeyeceğim yüklerim
ilerletmeye icbar edilişlerim
roma’nın dev arenasına bağlanmış bir zincir
diğer ucu çin seddine ağır zincirlerim
diğer ucu azı dişlerime bağlı üç uçlu.

işaret parmağımın ucundaki hafiflik
beni aşağılara yitiyor en düşmem dediğim uçurumlarım.
zorda kaldığım birçok zamanlarım var
ağrıyan omuzlarıma kızgın bir demiri sokar gibi
kanatlarını meleklerin getirip omzuma takan şairlerim
nefes almanın zorlaştığı zamanlar.

yaptığın oyuncaklarla oynamayı bir türlü beceremeyişim
dünya denen büyük boşluğu
içimin neresine atarsan at
diğer yanlarımın hep boş kalmaları.

- Ümit Güçlü -

Geen opmerkingen:

Een reactie posten