sana afilli bir söz ile sesleneceğim:
"insan sevdiğinin gölgesidir sevgilim"
hiç yoktan böyle şeyler geliyor aklıma
soğuk duvarlara yasladiğım başım cok uşüyor.

sıfır'dan bir'e kadar her şey çok güzel
lâkin sonrasını aklım hiç almıyor.
dünyayı üzerime yıkıp gittiler
geride kalan yalnizca boş tren garlari

bir delinin peşine takılıp
gitmek istiyorum buralardan
belki yolum sana düşer
damdan düşer gibi
kalbim ellerine düşer...

bakma bunların hepsi laf
oysa yeniden başlamak
üşengeçliktir benim icin.

yine de güzeldir seni hatirlamak
yüzümde izi kalan
buğulu bir tebessüm ile.