Ben başkasının adası olsaydım
çok sevmek de kederlidir ve insan gölgesinden bile
uzağa düşer, ölüm zaten bir kara ada, derdim
Herkes başkasının adası ölümle ayrılık arasında
iki denizden sürgün gibi kimsesizler mezarlığında
gizlice buluşan gözyaşlarına bakar bakar ağlardım
Bir ada; iki gözyaşı arasındaki mavi harfleridir,
akşamla kağıttan kayığı batmış bir çocukluğun,
kimi dipte kelimeler ve acısı yüzüne vurmuş
Bir ada,
mavi yerine bir kızın gözlerinde unutulmuş
Ben başkasının
adası olsaydım
gözlerimi
rüyadan saklardım, desinler ki: acı uyumuş...
- Haydar
Ergülen -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten