nasil seslensem bilmiyorum.ne zaman yuzu gözümün önüne gelse gökten sanki tas yagiyor gögsümün orta yerine.eli elimdeymiscesine terliyor avuclarim.kifayetsiz kalan kelimeler mi yoksa caresizligim mi bilmiyorum.bilmemek belasina bir de uzakliklar eklenince biriktirdigim korkularimla önüme ilk cikan ucurumdan atlamak istiyorum. ben bunca öfke ile nasil öleyim sevgilim?! hangi mezar kabul eder beni sen böyle icimde kocaman bir ûkde iken?! 

git gide yeniliyorum yokluguna.gece, zincirinden bosalmis dev gibi üzerime üzerime geliyor. seni aramak telasinda fotograflarina sariliyorum. sonra gözlerin cikiyor karsima ve gün agriyor birden. ah sevgili, mevsim olup gelsen, bir cuma vakti cikip gelsen, bayram olup gelsen...