maandag, maart 11, 2013

beni bu yalana inandiran sendin.simdi her yanim camur.sahibi yok bu yazilanlarin.
ve hatta sair falan da degilim. üzerime alinmiyorum bu gündüzleri. cocuk sesleri ile gözyaslarinin gürültüsü birbirine karisiyor. ac martilarin cigliklari bastiriyor uzaklardan... cok uzaklardan kulagima fisildanan sesini. 
Biraz daha uzun yasiyacak olursam, mezarim derin olucak.ne bahari ne de seni bekleyecek kadar vakti yok telaselerimin.yürümeyi becerebilseydim, kaldirimlar ayak seslerime tahammul edebilseydi, ellerim ellerine degse idi, yagmurun gölgesine siginabilseydik, ama beraber; uzamasa idi uzakliklar, git gide, sabredebilseydik ve tutabilseydik öfkemizin zincirlerini, buna inanacak üc bes sahit tutabilseydik; kurtulurduk belki.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten